Το καλοκαίρι στα μέσα του.....
η καρδιά της γαλήνεψε τώρα...
το κορμί της ελεύθερο
η ψυχή της από κάθε κακό λυτρωμένη...
λυμμένη....
τώρα είναι η ώρα που θα στρέψει το βλέμμα στα
μέσα της....
θα αναλογιστεί ό,τι αδίκησε
θα διορθώσει ό,τι λάθεψε
ανάβει ένα λευκό κερί φτιαγμένο από τα
χέρια της στο τελευταίο γιόμα της σελήνης
πάνω στη φλόγα του θα χορέψει η ανάσα της
θα κρατήσει το βλέμμα της στο φως του
θα δει το κορμί της να υψώνεται στο λευκό φως
θα περάσει το δεξί της χέρι πάνω απ' τα λάθη
θα μιλήσει με λόγια αληθινά στ' όνομά της και της γέννας της:
"εγώ στρέφω το βλέμμα μέσα μου
σε τούτο το κερί συγκεντρώνω τη σκέψη μου
έλυσα και έδιωξα κάθε κακό
και τώρα στέκομαι εδω στα χώματα της μάνας
να υποσχεθώ πίστη στον ανώτερο εαυτό μου
πίστη στην καθαρότητα της ψυχής μου
πίστη στην αλήθεια μου
είμαι εγω και βλέπω μέσα στην ψυχή μου
είμαι καθάρια στην καρδιά
δίκαιη στην πράξη
είμαι έτοιμη να κάνω όσα με προορίζει η φύση μου".
Καινούριο φως θ' ανάψει στο βλέμμα της
καθώς θα λιώνει το κερί
καινούρια ελπίδα θα ανάψει στην καρδιά της
το νέο έρχεται κι ας μην το βλέπει ακόμα....
και τούτη η Σελήνη που χάνεται
σε λίγες μέρες θα ξαναγεννηθεί
πιο λαμπερή
πιο δυνατή
και σπάνια γαλανή....
γένοιτο.
Αμφιτρίτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου