Esbat

Το ESBAT είναι μια σύναξη μηνιαία, η οποία πραγματοποιείται 

13 φορες το χρόνο κατά την διαρκεια πανσελήνων. 

Οι μάγισσες της σύναξης ψάλλουν, ανταλλάσσουν ιδέες, κάνουν 

ειδικά τελετουργικά, εργάζονται την μαγεία και τη θεραπεία και δίνουν 

ευχές και ευχαριστίες ή αιτούνται βοηθείας από τους θεούς. 

Γίνεται ακόμα μια ειδική τελετουργία των κέικς και του κρασιού .. 

Σερβίρονται φυσικά σνακς, καρύδια, σταφίδες, φρούτα, ψωμάκια 

και μπισκότα. 

Τα φαγητά και τα ποτά που ακολουθούν είναι αυτά που σερβίρονται 

κατά την τελετή του Έσμπατ σύμφωνα με την αρχαία παράδοση των μαγισσών. 

Κέικ Έσμπατ 

κέικ της σύναξης 

μπισκότα βελανιδιών 

ψωμί του Σάλεμ 

ψωμί Γκράχαμ 

κρεμμυδοβούτυρο 

ψωμάκια αγριομάραθου 

κρασί πικραλίδας 

κρασί μαντείας 

κρασί μανδραγόρα 

κρασί ντομάτας 

μπύρα τσουκνίδας .. 

("Οι μάγισσες αποκαλύπτουν τα μυστικά τους")

Aμφιτρίτη

Φάτα Μοργκάνα

 Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό

στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου

σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,

που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.

Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι

κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,

που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο, αλειμμένο με κερί,

οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,

όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί

χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.

Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,

άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,

ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,

δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.

Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός

να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκουρίνη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.

Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.

Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γερνά,

μας τρέφει, τρέφεται από μας και μας σκοτώνει.

Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι.

'Αγια λαβίδα κι ιερή από λαμινάρια.

Μπροστά στη Πύλη, δυο δαιμόνοι σπαθοφόροι

και τρεις Αγγέλοι με σπασμένα τα κοντάρια.

Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.

Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.

Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.

Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.

Πάντα οι κυκλώνες έχουν γυναικείο

όνομα. Εύα από τη Κίο.

Η μάγισσα έχει τρεις κόρες στ' Αμανάτι

κι η τέταρτη είν' εν' αγόρι μ' ένα μάτι.

Ψάρια που πετάν μέσα στην άπνοια,

όστρακα, λυσίκομες κοπέλες,

φίδια της στεριάς και δέντρα σάπια,

άρμπουρα και τιμόνια και προπέλες.

Να 'χαμε το λύχνο του Αλαδίνου

ή το γέρο νάνο απ' τη Καντόνα.

Στείλαμε το σήμα του κινδύνου

πάνω σε άσπρη πέτρα με σφεντόνα.

Δαίμονας γεννά τη νηνεμία.

Ξόρκισε, Allodetta, τ' όνομά του.

Λούφαξεν ο δέκτης τ' ασυρμάτου,

και φυλλομετρά το καζαμία.

Ο άνεμος κλαίει. Σκυλί στα λυσσιακά του.

Γεια χαρά, στεριά κι αντίο, μαστέλο.

Γλίστρησε η ψυχή μας από κάτου,

έχει και στη κόλαση μπορντέλο.

Νίκος Καββαδίας

Κάποτε μια τσιγγάνα έκανε παράκληση στο φεγγάρι να της χαρισει εναν άντρα, εναν εραστή, εναν αγαπημένο. Η σελήνη θα της έκανε το χατήρι με αντάλλαγμα τον πρώτο της γιο. Η τσιγγάνα δέχτηκε και ο αντρας που περίμενε ήρθε. το αγόρι που θα γεννηθεί θαχει χλωμό χρυσαφένιο πρόσωπο, ένα παιδί αλλιώτικο. ο άντρας της μόλις το αντικρύζει, βλέποντας ότι τούτο το παιδί δεν εχει το μελένιο χρώμα της φυλής, μαχαιρώνει τη γυναίκα και παίρνει το παιδί να το εγκαταλείψει μακρυά, να πεθάνει στην ερημιά.Το αγόρι έζησε, μεγάλωσε μόνο, και κάθε φορά που το κυρίευε ο φόβος και η μοναξιά, η μάνα που το ζήτησε, η Σελήνη, έγερνε και το σκέπαζε, κάθε φορά που ταξίδευε μισή, γερμένη, όλοι ήξεραν ότι αγκάλιαζε το αγόρι. όλη η φύση της φώναζε: "δεν μπορεις εσυ να γινεις μάνα, στέκεις εκεί ψηλά, κανένας εραστής δεν σε φτάνει, δεν θα γίνεις ποτέ μάνα". Εκείνη το ήξερε, μα από τότε που της δόθηκε τούτο ταγόρι, έκλαιγε απο θλίψη για το πόσο εύκολα μια γυναίκα δίνει το παιδί της ως αντάλλαγμα για έναν άντρα, έναν εραστή, έναν αγαπημένο.

Αμφιτρίτη